Bir günlüğüne haber değil, insaniyet peşinde olalım!  Gazetecilik mesleği sadece haber yazmak değil, aynı zamanda nefes almak, dinlenmek, üretkenliği korumak demektir.  Artık Pazar günleri kalemler susmalı, ajanslar durmalı, ekranlar da bir günlüğüne kapanmalı! BİR MESLEK, HEP AYAĞA KALKARSA, BİR GÜN YERE DÜŞER Gazetecilik, 7/24 mesaisi olan, durmaksızın akan bir haber nehridir.  Ama bu nehir, içinde insan taşıyor.  İnsanın da bir sınırı, bir ruhu, bir hakkı var. Bir doktorun, bir öğretmenin, bir işçinin haftada iki gün dinlenme hakkı varken; gazetecilerin neden yok? Haberin içindeki insan, artık habere dönüşmesin. Haberci, hayatını sadece başkalarının hayatını izleyerek geçirmesin! ARTIK YETER! PAZAR GÜNLERİ GAZETECİLER DE TATİL YAPSIN! AJANSLAR SUSSUN, HABER AKMASIN! Pazar günleri ajanslar haber geçmesin Televizyonlar, ekstra haber yayını değil, haftalık derlemeler versin Gazeteciler, sahaya değil; sevdiklerinin yanına gitsin Editörler, haber değil; kitap okusun, yürüyüş yapsın, yaşamın kokusunu duysun Bir gün haber olmayınca dünya durmaz ama insan durur.  O insan gazeteci ise, toplum nefes alamaz. GAZETECİLİK MESLEĞİNE SAYGI BU TATİLLE BAŞLAR Bugün Türkiye'de gazeteciler; Düşük ücretlerle, Hiç bitmeyen mesailerle, Sosyal güvencesiz, Ailelerinden uzak, Sürekli baskı ve sansür tehdidiyle çalışıyorlar. Bir gün tatil, bir güneş ışığıdır bu karanlıkta! BU BİR DAVETTİR! Tüm medya kurumlarına çağrımızdır: Pazar günleri ajanslar dursun! Pazar günleri gazeteciler izinli olsun! Pazar günleri haber siteleri güncellenmesin Pazar günleri sadece önceden hazırlanmış özel içerikler yayımlansın! Onurlu gazetecilik, insani çalışma koşullarıyla mümkündür. GAZETECİLİK DİYE DOLAŞAN KORSANLIĞA DUR DEMELİYİZ! Aydın'daki ve Türkiye'deki tüm gazeteci dostlara sesleniyorum: Bugün artık "gazeteciyim" demek kolay, Ama vergisi yok, künyesi yok, adresi yok... Sayfa var, ama ne sayfa; Ne meslek etiği var ne de haberin namusu! Bu memlekette artık; Her haber sitesi, haber emekçisinin hakkını ödedikten sonra haber girebilmeli. Üyelik sistemiyle, Abonelik modeliyle, Yaygın bir basın ahlakıyla ilerlemeliyiz. Yoksa ne mi olur? Birbirimizi yemeye devam ederiz. Aynı çukura düşer, Aynı siyasetçinin kuklası olur, Aynı ferasetini yitirmiş, ahlak değerlerini tamamen kaybetmiş milletin maymunu olmaktan kurtulamayız! Gazetecilik onurlu bir meslektir, ucuz vitrinlerde harcanamaz! Bu da böyle biline!