Facebook'taki paylaşımlarım nedeniyle! Delirmişim, öyle mi? Pekâlâ... Delirdim ben! Facebook paylaşımlarımdan yola çıkarak bana not vermeye çalışan sayın Ahmet Gözen ve Ahmet Gözen gibi birkaç kişiye daha selam olsun... Senin gözünde “deli”yim ama, Haber sitemizdeki birinci sınıf içeriklere körsün. Köşe yazılarımı okursun ama "Muhteşem" dediğinde olur... Belki de okumazsın! Video prodüksiyonlara, özgün tasarımlara tık bile atmazsın. Ama gel gör ki Facebook’ta bir “niyetli” paylaşım yapayım, Hemen teşhisi koyarsın: “Bu çocuk iyice kafayı sıyırdı!” Buyur buradan yak! FACEBOOK’TAN TANILAMAYA KALKAN TIBBIYEZÂDE GÖZEN! Bak şimdi Sayın Gözen... Bu satırları okuyorsun değil mi? Aklın başındaysa fark etmişsindir ki burada ne küfür var, ne hakaret, ne de arkadan dolanmak. Yüzüne söylüyorum, Yüzünüze söylüyorum! Telefonla da konuşuyoruz ya, İşte onun hatırına bu satırlar yazılıyor zaten. Bir derdim varsa sana doğrudan söylüyorum, Arkandan çevirdiğim tek şey kulaklarımı üşüten rüzgârdır. Ha unutmadan, seni bir tek muhteşem "Başkan"a şikayet ettim!.. Hem de senin sayende!.. Ama sen... Sen hâlâ dijital çöplüğe bakarak bana karakter testi yapmaya çalışıyorsun. KİMİN FACEBOOK’U, KİMİN DELİLİĞİ? Yahu Ahmet Bey... O “çöplük” dediğim mecrada senin sayfana yazan en samimi dostun da bendim zamanında. Sana ne zaman dokunsam, senden kıvılcım çıkıyor. Ama sen bana sadece bakıp geçiyorsun... Beni “okumuyorsun.” Facebook’a “bakmakla”, İnsana “okumak” arasındaki farkı çözemeyen biriysen zaten mesele de orada başlıyor. SENİN GİBİLER 1100 YIL YAŞAR AMA... Bak Ahmet Gözen... En son görüşmemizde bana “Ben 110 yıl yaşayacağım” dedin, hatırladın mı? Ben unutmam. Unutmam çünkü bu sözler bir yaşam iddiasından çok bir “cezaevi uzatması” gibi geliyor bana. Senin gibiler 1100 yıl da yaşar. Çünkü Allah sizi çok sevmez... O yüzden çile verir. Çünkü sevdiklerini erken alır yanına. Tıpkı Erman Çetin gibi... O pırlanta gitti, Ama sen hâlâ hayattasın! HAK VERMEZSİN AMA YARGILARSIN Bana "Böyle yapma" diyorsun... Ama hak vermiyorsun. İnsan sevmediğine nasihat vermezmiş derler. Sen bana hâlâ “yapma” diyorsan, demek ki hâlâ bir şeylerin farkındasın. Ama fark ettiklerini de itiraf etmiyorsun. Çünkü senin sözlüğünde “empati” sadece e harfiyle başlayan süs kelimesi! GİT GEZ AHMET BEY... GEZ DE GÖZLERİN AÇILSIN Hadi bakalım Ahmet Gözen... Yine çıktın yola, Gezmelerdesin... Dört mevsimi beş kıtada yaşayacak hâlin var. Ama şu koca dünyada bir dakikalık vicdan molası vermezsin. Gez ama... Ara sıra da iç dünyanda bir tur at. O labirentin içinde kaybolma diye yazıyorum bunları... Belki bir gün sen de dönersin kendine. Ama acele etme... 1100 yılın var nasılsa! İroniyle, delilikle, dostlukla ve hayal kırıklığıyla yazılmıştır... Ama en çok da senin o ölümsüz egona ithaf edilmiştir. Sn. Ahmet Gözen’e, saygıyla(!) Bendeniz o “Facebook delisi” kişi